In dit artikel wil ik kort ingaan op het argument dat privacy geen probleem is omdat data wordt geanonimiseerd. Dit is het laatste artikel uit een reeks van vier artikelen over de Slimme Stad en daarom zal ik afsluiten met een korte conclusie over de Slimme Stad, met al haar positieve en negatieve kanten.
Veel Slimme Steden, zoals Utrecht, geven aan dat ze de privacy van hun burgers beschermen door gegevens te anonimiseren (Naafs, 2018). Ook de gemeente Amsterdam veronderstelt dat het anoniem maken van data het privacy probleem wegneemt (Majoor, Poel, de Waal, 2019). Ook in academisch onderzoek verschillende meningen over het anonimiseren van data. In dit korte artikel beargumenteer ik dat het anoniem maken van data de privacy problemen van de Slimme Stad niet oplossen.
Het doel van het anonimiseren van data is om ervoor te zorgen dat het niet meer herleidbaar is tot de persoon. Niet alleen zijn sommige gegevens, zoals je BSN-nummer, emailadres en telefoonnummer, op zichzelf al voldoende om naar een persoon te herleiden, wanneer anonieme datasets met elkaar worden gecombineerd brengt dit ons ook weer naar de persoon terug (Narayana & Shmatikov, 2010).
In de Slimme Stad, waar heel veel data wordt verzameld, is het mogelijk om dit terug te brengen naar het individu. Het is daarom van groot belang dat de Gemeente Utrecht erkent dat het anoniem maken van data geen oplossing is voor de privacy problemen die de stad heeft.
Conclusie
Op 11 Juli gaan we in debat met verschillende politieke partijen in Utrecht om het te hebben over de Slimme Stad. In deze reeks artikelen zijn veel onderwerpen langsgekomen en ik hoop dat dit voor sommigen heeft geleid tot nieuwe inzichten over de Slimme Stad. In het eerste artikel ging het over de verschillende definities van de Slimme Stad en gaf ik aan dat ik de Humane Slimme Stad als de meest gewenste vorm zag. In het tweede artikel stelde ik de vraag of de Slimme Stad ook een Zorgzame Stad kan zijn. Waar dit niet mogelijk is op dit moment, zou het in de toekomst, met het implementeren van de humane definitie zeker een mogelijkheid kunnen zijn. In het derde en vierde artikel heb ik twee veel voorkomende argumenten weerlegd. De eerste is dat de Slimme Stad een veilige stad is, en dat het opofferen van privacy een kleine prijs is die we hiervoor moeten betalen. De tweede is dat de Slimme Stad geen probleem vormt voor de privacy van haar burgers omdat de verzamelde data anoniem is gemaakt.
Concluderend wil ik stellen dat de Slimme Stad grote mogelijkheden biedt om de stad leefbaarder te maken. Echter, in de huidige vorm zal dit niet gebeuren. We moeten eerst zorgen dat we een deugdelijke fundering hebben voordat we verder gaan bouwen aan de Slimme Stad. De huidige projecten afbreken om zo de fundering in orde te maken. Dat is hoe we toe gaan naar een Humane Zorgzame Slimme Stad.
Literatuur
Majoor, S., Poel, M., & de Waal, M. (2019). Big Data in een Smart City: Verhalen uit een seminarreeks van het PMB Leerhuis. Geraadpleegd op 7 juni 2021, van https://www.narcis.nl/publication/RecordID/oai:hbokennisbank.nl:amsterdam_pure%3Aoai%3Apure.hva.nl%3Apublications%2Fc730ccd4-0e79-4ff1-ba02-25f9813d4b77.
Naafs, S. (2018, March 1). ‘Living laboratories’: the Dutch cities amassing data on oblivious residents. Geraadpleegd op 7 juni 2021, van https://www.theguardian.com/cities/2018/mar/01/smart-cities-data-privacy-eindhoven-utrecht.
Narayanan, A., & Shmatikov, V. (2010). Myths and fallacies of” personally identifiable information”. Communications of the ACM, 53(6), 24-26.