Protestbewegingen uit de geschiedenis en wat wij ervan kunnen leren
Dit is een onderzoek over protestbewegingen uit het verleden uitgevoerd door het Wetenschappelijk Bureau van de Piratenpartij Utrecht. Het onderzoek zal in meerdere delen worden geüpload in verband met de lengte van het stuk.
<- Vorige Volgende ->
Welke tactieken kun je toepassen?
De dierenrechtenbeweging is een verzamelnaam voor organisaties die zich inzetten voor de algemene rechten van dieren. Organisaties zoals People for the Ethical Treatment of Animals (PETA) en het Animal Liberation Front (ALF) maken deel uit van deze beweging. Voorbeelden van mensen die zich inzetten tegen de mishandeling van dieren kunnen al zo vroeg gevonden worden als het Victoriaanse Engeland toen mensen zich begonnen in te zetten tegen de slechte behandeling van werkpaarden en zwerfhonden (Harrison, 1973). Een werkelijke georganiseerde en filosofische beweging beginnen we te zien in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Een groep filosofie studenten vormden een organisatie wat later bekend kwam te staan als de “Oxford Group” (Singer, 2019). Sindsdien is de beweging exponentieel gegroeid en zijn er zelfs politieke partijen gevormd die zich inzetten voor de rechten van dieren. Er is in dit onderzoek gekozen om naar de dierenrechtenbeweging te kijken omdat zij een goede case is om de variatie in strategieën te bestuderen. De drie vormen van verzet die bestudeerd zullen worden, zijn het gebruik van nieuwe media, morale shock en directe actie.
Het internet biedt een grote variatie aan mogelijkheden voor burgerbewegingen om problemen aan de kaart te stellen en hun doelen aan de massa te presenteren. Daarnaast biedt het ook een mogelijkheid om mensen te mobiliseren en allianties te vormen. De dierenrechtenbeweging en vooral de radicale delen van de beweging maken gebruik van websites, blogs en podcasts om de hierboven genoemde effecten te bereiken. Ook zorgt dit ervoor dat de beweging snel internationaal draagvlak kan creëren (Wrenn, 2013). Verder biedt het internet de mogelijkheid tot compleet nieuwe protestacties zoals het initiatief van de Britse Stop Huntingdon Animal Cruelty (SHAC) (Upton, 2010). In een poging om Huntingdon Life Sciences te forceren te stoppen met operaties op levende dieren publiceerde deze beweging op hun website, SHAC.net, de namen van betrokkenen bij deze operaties. De beweging wilde op deze wijze de betrokkenen door middel van naming and shaming het leven zwaar maken (Upton, 2010). Deze campagne maakt naast de mogelijkheden van het internet ook gelijk duidelijk wat de risico’s hiervan zijn. Er zijn voorbeelden van rechtszaken waar online materiaal als bewijs tegen de aangeklaagde wordt gebruikt (Pilkington, 2013). Het is dus van uiterst belang om ervoor te zorgen dat niks valt te traceren naar de mensen die eraan hebben meegewerkt.
Morele schok is een ander middel dat vaak wordt toegepast door de dierenrechtenbeweging. Het zijn tactieken die inspelen op de principes, medeleven en empathie van het publiek. Dit wordt bereikt door het publiek te confronteren met beelden of geluiden die de kijker of luisteraar confronteert met het leed dat dieren moeten doorstaan in hun huidige omstandigheden (Groves, 1995). Er heersen veel discussies over de effectiviteit van morele schok, maar uit onderzoek is gebleken dat als de correcte frames gebruikt worden het effectief is voor het rekruteren van activisten en sympathisanten (Jasper & Poulsen, 2014).
Ten slotte zal de directe actie onder de loep worden genomen. Deze vorm van protest heeft een enorme variatie, van gewelddadig tot niet gewelddadig. Voor het doel van deze analyse zal er gekeken worden naar de directe actie van het Animal Liberation Front (ALF). Qua organisatie is het vergelijkbaar met ANTIFA in de zin dat het een leiderloze beweging is waarvan iedereen de naam kan gebruiken, wat samengaat met het gemis van een duidelijke organisatiestructuur (Best, Steven & Nocella, Anthony, 2004). De acties die onder deze naam worden uitgevoerd variëren van het bevrijden van laboratoriumdieren tot het boycotten van producten en bedrijven die gebruik maken van dieren in hun testomgevingen. Ook worden er brandstichtingen en destructie van eigendom aan deze beweging gelinkt (Stallwood, 2004). Binnen de beweging is er een duidelijke scheidslijn tussen de mensen die geloven dat het gewelddadig verzet effectief is in het bereiken van de gestelde doelen en de mensen die zich sterk hiertegen verzetten. Ook in de onderzoeksgemeenschap is hier veel discussie over, maar de consensus is dat het vaker een negatieve uitwerking heeft dan dat het helpt bij het bereiken van de doelstelling (Thomas & Louis, 2013).
In deze analyse zijn drie vormen van acties ter discussie gesteld. De effectiviteit ervan verschilt en het gewenste effect wordt niet altijd behaald. Echter laat het wel zien dat er meerdere vormen van tactieken zijn die kunnen helpen bij het beïnvloeden van de publieke opinie.
